Przeciwwskazania do leczenia żywieniowego drogą przewodu pokarmowego to: niedrożność mechaniczna lub porażenna. wstrząs. brak zgody pacjenta. Jedynym wskazaniem do leczenia żywieniowego pozajelitowego jest brak możliwości pełnego leczenia żywieniowego drogą przewodu pokarmowego, które jest odpowiednie do aktualnych potrzeb pacjenta.
Żywienie dojelitowe to jedna z form leczenia żywieniowego, polegająca na dostarczaniu do organizmu substancji odżywczych drogą inną niż doustna. Aby zaopatrzyć organizm we wszelkie niezbędne składniki, konieczne jest wytworzenie przetoki bądź założenie sztucznego dostępu. Co warto wiedzieć? spis treści 1. Co to jest żywienie dojelitowe? 2. Na czym polega żywienie dojelitowe? 3. Wskazania do żywienia dojelitowego 4. Przeciwwskazania do żywienia dojelitowego rozwiń 1. Co to jest żywienie dojelitowe? Żywienie dojelitowe to jedna z form leczenia żywieniowego. Polega ono na podawaniu osobie chorej substancji odżywczych do przewodu pokarmowego drogą inną niż doustna: bezpośrednio do żołądka lub jelita. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?" Ta forma żywienia przeznaczona jest dla osób, które nie mogą się odżywiać drogą doustną (to żywienie dojelitowe całkowite) lub ta droga żywienia jest niewystarczająca (wówczas wprowadza się żywienie dojelitowe częściowe). Żywienie dojelitowe może być prowadzone w szpitalach, hospicjach i placówkach opieki długoterminowej (np. domy pomocy społecznej, zakłady opiekuńczo-lecznicze), jak również w domu pacjenta (wówczas sprzęt oraz specjalistyczne mieszanki żywieniowe są refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia). Inną formą leczenia żywieniowego jest żywienie pozajelitowe, inaczej żywienie parenteralne. Polega ono na podawaniu składników odżywczych, białka, wody, elektrolitów oraz pierwiastków śladowych drogą dożylną: poprzez żyły obwodowe po uzyskaniu dostępu dożylnego za pomocą wenflonu, poprzez żyłę główną przy pomocy specjalnie założonego cewnika. 2. Na czym polega żywienie dojelitowe? W żywieniu jelitowym do układu pokarmowego żywność dostarcza się na dwa sposoby. W przypadku krótkotrwałego leczenia przez zgłębnik wprowadzony przez nos do żołądka, dwunastnicy lub jelita. Gdy niezbędne jest długotrwałe leczenie, żywienie dojelitowe realizowane jest przez chirurgiczne założenie przetoki odżywczej, pod postacią gastrostomii (to gastrostomia klasyczna lub endoskopowa (PEG). Wówczas koniec drenu wykorzystywanego do żywienia wprowadzony jest do żołądka) lub mikrojejunostomii (cewnik wprowadzany do jelita cienkiego). Na czym polega żywienie dojelitowe? Do zgłębników dojelitowych, czyli sond odżywczych lub przetok odżywczych w sposób bezpośredni podawane są mieszaniny żywieniowe oraz płyny. Mogą to być zarówno gotowe preparaty (dieta przemysłowa) lub zmiksowane pokarmy przygotowywane w warunkach domowych. Co wybrać? Badania dowodzą, że diety przemysłowe są najbardziej wartościowe, ponieważ zawierają wszelkie niezbędne składniki odżywcze, wodę, białko, elektrolity, pierwiastki śladowe w optymalnej ilości i kaloryczności. Dania ugotowane w domu mogą nie pokrywać zapotrzebowania organizmu na substancje odżywcze, a gdy są niewłaściwie przygotowane, mogą prowadzić do zapychania przetok. 3. Wskazania do żywienia dojelitowego Żywienie dojelitowe stosuje się w celu: przygotowania pacjenta do operacji chirurgicznej, poprawy lub utrzymania stanu prawidłowego odżywienia organizmu pacjenta, umożliwienia organizmowi rozwoju, zoptymalizowania leczenia, umożliwienia rekonwalescencji i rehabilitacji. Żywienie dojelitowe stosuje się u niemowląt, dzieci, osób młodych, w średnim wieku i osób starszych. Wskazaniem może być wiele chorób, zaburzeń i okoliczności medycznych. To na przykład: zaburzenia trawienia i wchłaniania, zaburzenia połykania, niedożywienie lub niedostateczne odżywianie w następstwie urazu lub choroby, choroby zapalne jelit, okres chemioterapii i radioterapii, zwężenie górnego odcinka przewodu pokarmowego, niedrożności górnego odcinka przewodu pokarmowego, rozległe oparzenia termiczne, długo gojące się rany, nowotwór jamy ustnej i gardła, nowotwór krtani, nowotwór żołądka, przewlekłe zapalenie trzustki i nowotwór trzustki, zespół krótkiego jelita, pooperacyjne przetoki jelitowe, powikłania pooperacyjne, okres po zakończeniu żywienia pozajelitowego, wyniszczenie organizmu, w tym także przez AIDS, psychogenne zaburzenia odżywiania (jadłowstręt), choroby zakaźne oraz: choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, udar mózgu, mózgowe porażenie dziecięce, mukowiscydoza. 4. Przeciwwskazania do żywienia dojelitowego Przeciwwskazaniami do tego typu leczenia jest: niedrożność przewodu pokarmowego, atonia żołądka i jelit, uraz wielonarządowy, biegunka, ostre stany zapalne jamy brzusznej, wstrząs, niewyrażenie zgody na ten typ leczenia przez chorego. Czas trwania leczenia żywieniowego jest różny. W przypadku powrotu do zdrowia i możliwości spożywania posiłków drogą doustną, żywienie dojelitowe może zostać zakończone. Czasem jednak jest niezbędne do końca życia. Wszystko zależy od wskazania, czyli choroby podstawowej, stanu zdrowia, stanu odżywienia chorego przed podjęciem leczenia oraz oceny efektów terapii. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Świadczenia opieki paliatywnej i hospicyjnej to wszechstronna, całościowa opieka i leczenie objawowe świadczeniobiorców chorujących na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu przyczynowemu, postępujące, ograniczające życie choroby. Opieka ta jest ukierunkowana na poprawę jakości życia, ma na celu zapobieganie bólowi i innym 14 stycznia 2020 Leczenie Żywienie dojelitowe (enteralne) jest jedną z form leczenia żywieniowego. Jest to nazwa obejmująca dużą grupę metod odżywiania lub też leczenia żywieniowego drogą przewodu pokarmowego. Pokarm może być tutaj podawany różnymi sposobami i na różnych poziomach. Metoda opiera się na dostarczaniu do przewodu pokarmowego pacjenta odpowiednich substancji, takich jak: białka, węglowodany, tłuszcze, elektrolity, witaminy, pierwiastki śladowe oraz woda. Zazwyczaj do tego celu wykorzystuje się:zgłębniki – wprowadzane są do żołądka, dwunastnicy lub jelita przez nos,przetokę odżywczą – wykorzystywana jest w razie konieczności długotrwałego leczenie na przykład przez zwężenie przełyku w wyniku raka przełyku czy przez zbliznowacenia w wyniku oparzenia, przetoka taka może mieć postać:gastrostomii – czyli cewnika wprowadzonego do żołądka,mikrojejunostomii – czyli cewnika wprowadzonego do jelita dojelitowe może być przeprowadzane w specjalnych ośrodkach lub też w warunkach domowych. Żywienie dojelitowe w domu prowadzone jest przez odpowiednie ośrodki, które zapewniają osobie chorej całkowitą opiekę, zawierającą:ciągły kontakt z chorym,przygotowanie pacjenta do leczenia w warunkach domowych obejmujące przeszkolenie zarówno chorego, jak i opiekuna,odpowiedni dobór programu leczenia,program wizyt kontrolnych,dostarczanie niezbędnych preparatów, środków opatrunkowych oraz sprzętu osobie chorej do domu,w przypadku wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia powikłań dojelitowe: wskazania i zastosowaniePrzeciwwskazania do żywienia dojelitowegoŻywienie enteralne: powikłania i objawy niepożądaneŻywienie dojelitowe: wskazania i zastosowanieŻywienie dojelitowe stosowane jest u pacjentów niedożywionych lub takich, którzy są zagrożeni niedożywieniem, lecz posiadają prawidłowo funkcjonujący układ pokarmowy. Chorzy, którzy wymagają leczenia dojelitowego, to przede wszystkim ci chorzy, którzy cierpią z powodu zaburzeń połykania lub niedrożności w górnym odcinku przewodu chorobowymi, w których wykorzystuje się żywienie dojelitowe, są głównie:choroby neurologiczne z zaburzeniami połykania, a wśród nich przede wszystkim:stany po udarze mózgu,stany po urazie ośrodkowego układu nerwowego,mózgowe porażenie dziecięce,stwardnienie rozsiane,stwardnienie zanikowe boczne,demencja – choroba Parkinsona i choroba Alzheimera,choroby nowotworowe, a wśród nich:nowotwory głowy oraz szyi,nowotwory górnego odcinka przewodu pokarmowego,nowotwory klatki piersiowej,inne choroby, a wśród nich:wyniszczenie w przebiegu nabytego upośledzenia odporności,długo trwająca śpiączka,mukowiscydoza,wady wrodzone,miopatie,miastenie,niewydolność nerek,przewlekłe zapalenie trzustki oraz następstwa leczenia ostrego zapalenia trzustki,choroby zapalne jelit, a szczególnie choroba Leśniowskiego-Crohna,mnogie obrażenia jelitowe stosuje się także przy chemioterapii czy operacjach odtwórczych okolicy do żywienia dojelitowegoGłównymi przeciwwskazaniami do żywienia dojelitowego są:niedrożność przewodu pokarmowego,brak odpowiedniej czynności jelit,zaburzenia wchłaniania jelitowego,brak dostępu do przewodu pokarmowego,biegunki,wstrząs,rozlane zapalenie otrzewnej,niedokrwienie przewodu pokarmowego,masywne krwawienie do przewodu pokarmowego,niewyrażenie zgody na leczenie tego typu przez enteralne: powikłania i objawy niepożądaneW wyniku żywienia dojelitowego powikłaniami mogącymi się pojawić są głównie:przemieszczenie zgłębnika,zatkanie zgłębnika,odleżyny błony śluzowej nosa, gardła i przełyku,niemożność usunięcia zgłębnika,biegunka,zaparcia,wymioty lub nudności,zakażenia,zapalenie skóry wokół zgłębnika,wyciek treści pokarmowej,zaburzenia metaboliczne – niewydolność nerek, niewydolność oddechowa, niewydolność wątroby, zaburzenia rzadziej występującymi powikłaniami mogą być również:martwica przegrody nosa oraz tkanek przełyku,zapalenie zatok i ucha środkowego. Sprawdź także Termoablacja – wypalanie prądem chorych tkanekTermoablacja to metoda chirurgicznego leczenia. Stosowana jest głównie w stosunku do guzów nowotworowych pierwotnych lub … Inny: Żywienie dojelitowe Szczegółowy opis Jest to przegląd retrospektywny mający na celu ocenę wartości odżywczej (kalorii i białka) spożycia preparatów dojelitowych udokumentowanych w dokumentacji medycznej pacjentów, którzy spożywali w domu preparaty do żywienia przez zgłębnik dojelitowy. Ustawienia prywatnościTutaj możesz w dowolnej chwili deklarować i modyfikować ustawienia plików cookie. Bezwzględnie konieczne pliki cookie Są niezbędne w celu zapewnienia funkcjonowania witryny internetowej i nie można ich wyłączyć. Zazwyczaj są stosowane w odpowiedzi na podjęte przez użytkownika działania związane z żądaniem usług (ustawienie preferencji w zakresie prywatności użytkownika, logowanie, wypełnianie formularzy itp.). Można ustawić przeglądarkę, aby blokowała takie pliki cookie lub wyświetlała odpowiednie powiadomienia, jednak niektóre części witryny nie będą wówczas działały. Analityczne pliki cookie Umożliwiają nam liczenie odwiedzin i źródeł ruchu oraz pomiar i poprawę wydajności naszej witryny. Pokazują nam, które strony są najmniej i najbardziej popularne i w jaki sposób odwiedzający poruszają się po witrynie. Jeśli użytkownik nie zgodzi się na ich zastosowanie, nie będziemy wiedzieli, kiedy odwiedził naszą witrynę i nie będziemy w stanie monitorować jej wydajności. Personalizujące pliki cookie Służą do zwiększenia funkcjonalności witryny internetowej i personalizacji jej treści. Mogą być stosowane przez nas lub przez osoby trzecie, których usługi zostały dodane do naszych stron. Jeśli użytkownik nie zezwoli na ich zastosowanie, niektóre lub wszystkie z tych usług mogą nie działać poprawnie. Pliki cookie do targetowania Mogą zostać użyte przez naszych partnerów reklamowych poprzez naszą witrynę w celu stworzenia profilu zainteresowań użytkownika i wyświetlania mu odpowiednich reklam na innych witrynach. Nie przechowują bezpośrednio danych osobowych, lecz pozwalają na jednoznaczną identyfikację przeglądarki i urządzenia internetowego użytkownika. W razie braku zgody na ich zastosowanie reklamy prezentowane użytkownikowi będą w mniejszym stopniu dostosowane do jego zainteresowań. 7. Dojelitowe diety przemysłowe 8. Zasady podaży diet przemysłowych do zgłębników 9. Monitorowanie żywienia dojelitowego prowadzonego w warunkach domowych 10. Edukacja pacjenta i opiekuna w domowym żywieniu dojelitowym 11. Zasady podawania leków chorym żywionym enteralnie 12. Personel prowadzący dojelitowe leczenie żywieniowe w domu Rozpoczęcie żywienia dojelitowego (bezpośrednio do żołądka lub jelita) nie jest łatwe. Pacjenci i ich bliscy zadają wiele pytań i mają obawy takie jak np.: czy to na całe życie, czy nie boli, czy można przy tym pracować, rodzice pytają czy ich dziecko już nigdy nie będzie mogło zjeść normalnego posiłku. Czy jest się czego bać? Przykładem jest Aleksandra Kmiecik-Łazarz, której życie wróciło do „normalności” po podjęciu decyzji o rozpoczęciu żywienia dojelitowego u jej najmłodszej córki Hani. Przed podjęciem decyzji o założeniu PEGa (czyli przezskórnej endoskopowej gastrostomii) przeszliśmy długą drogę. Karmienie Hani trwało od rana do wieczora. Jeden posiłek trwał od godziny do półtorej, a powinna była zjeść takich siedem, osiem w ciągu dnia. W którymś momencie już w ogóle nie chciała jeść, miała odruchy wymiotne. Wtedy pielęgniarki, które nam pomagały, zasugerowały żywienie dojelitowe. Pierwsze, o czym pomyślałam, to że to będzie dziura w brzuchu. Martwiłam się, czy Hanię to będzie bolało, czy będzie się tym interesowała. Jak z PEGiem kąpać, jak rehabilitować? A w tym momencie uważam, że to była jedna z najlepszych decyzji, jaką mogliśmy podjąć dla naszego dziecka, nie wspominając już o tym, że sami zyskaliśmy bardzo dużo czasu i szansę na w miarę normalne życie, nieskupione wokół ciągłego karmienia – mówi mama Hani. Mit wokół żywienia dojelitowego Ze względu na niską świadomość na temat żywienia dojelitowego, narastają wokół tego tematu mity. Pacjenci i ich bliscy boją się i dlatego decyzję odkładają na później. Twierdzą, że dopóki „jakoś” dają sobie radę, to żywienie dojelitowe nie jest jeszcze konieczne. „Dawanie sobie rady” to często długie godziny spędzane na próbie nakarmienia, a posiłki, które mimo naszego ogromnego wysiłku otrzymuje pacjent, nie zaspokajają dziennego zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze. Wcześnie wprowadzone żywienie medyczne nie tylko poprawia samopoczucie pacjenta, zwiększa komfort rodziny, ale też ma realny wpływ na proces leczenia czy rehabilitacji. Dlatego powinno się podejmować decyzję o jego włączeniu nie wtedy, gdy pacjent jest już niedożywiony, ale gdy pojawia się samo ryzyko niedożywienia, np. z powodu zwiększonego w wyniku choroby zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze, czy zauważalnego mniejszego spożycia pokarmów. W przypadku dzieci jest to szczególne istotne, ponieważ brak odpowiedniego odżywienia organizmu negatywnie wpływa na ich rozwój, zarówno fizyczny, jak i intelektualny – wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Janusz Książyk, Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego Dzieci. Obawy i pytania pacjentów i ich rodzin – czy to decyzja na całe życie Czas trwania leczenia żywieniowego jest uwarunkowany rozpoznaniem choroby podstawowej, stanem odżywienia chorego przed podjęciem leczenia oraz oceną efektów podjętej terapii. Podaż diety specjalnej do przewodu pokarmowego (np. przez PEG) jest konieczna wtedy, gdy dobrowolne spożywanie posiłków jest niemożliwe lub ograniczone. W przypadku całkowitego powrotu do spożywania posiłków drogą doustną żywienie dojelitowe może zostać zakończone. – czy muszę zostać w szpitalu, często do niego przyjeżdżać Jeżeli stan zdrowia tego nie wymaga, pacjent nie musi być hospitalizowany. W takich sytuacjach żywienie dojelitowe stosuje się w warunkach domowych. W Polsce procedura ta jest refundowana. W przypadku niektórych poradni żywieniowych nie ma nawet konieczności odwiedzania szpitala – lekarz i pielęgniarka przyjeżdżają na konsultację do domu chorego. W innych poradniach wizytowanie chorego w domu zależy od tego, czy jest on w stanie samodzielnie dotrzeć do poradni. Sprzęt i diety również są dowożone do miejsca pobytu pacjenta. Po odpowiednim przeszkoleniu każdy jest w stanie samodzielnie podłączyć żywienie. – czy przy żywieniu dojelitowym będą powikłania Nie. Jak każda procedura medyczna istnieje ryzyko powikłań tej metody. Najczęstsze, to zmiany miejscowe na skórze w okolicy „wejścia” gastrostomii i zakażenia tej okolicy. Odpowiednia pielęgnacja gastrostomii znacznie zmniejsza ryzyko takich powikłań. Możliwe są także zmiany miejscowe w śluzówce żołądka, ale wobec stałego postępu w doborze kształtu gastrostomii i przy zastosowaniu nowoczesnych materiałów do jej produkcji zdarzają się sporadycznie. – czy z PEGiem mogę być aktywny fizycznie, chodzić do pracy? Nie każdy pacjent jest aktywny, jednak to nie żywienie stanowi ograniczenie, a sama choroba, jak w przypadku pacjentów ze stwardnieniem zanikowym bocznym, po udarze mózgu czy z niektórymi postaciami dziecięcego porażenia mózgowego. Diety i sprzęt do żywienia dojelitowego można ze sobą zabrać na wakacje – nie ma wymagań, że muszą być stosowane tylko w miejscu zamieszkania. Ważne tylko, by zadbać o odpowiednie warunki podaży, higienę i przechowywanie produktów diety w odpowiedni sposób. Po okresie ok. 6 tygodni od założenia PEGa i po jego odpowiednim zabezpieczeniu możliwe jest nawet korzystanie z basenu. Żywienie dojelitowe nie jest kroplówką Często jest mylone z kroplówkami, jak potocznie mówi się na żywienie pozajelitowe, które stosuje się dopiero wtedy, gdy inne metody odżywienia pacjenta nie są możliwe lub wystarczające. Żywienie dojelitowe zawiera wszystkie składniki dostępne w tradycyjnym pożywieniu i podawane jest do przewodu pokarmowego, nie układu krwionośnego. Byłam największą przeciwniczką założenia PEGa. Teraz, gdy obserwuję, jak Hania się rozwinęła, zastanawiam się, dlaczego nie podjęłam tej decyzji wcześniej. Wiem już, że nie ma się czego bać. Wszystkiego można się nauczyć, a w razie potrzeby, pytań, wątpliwości, pod telefonem zawsze jest personel medyczny, z którym można się skonsultować – dodaje Aleksandra Kmiecik – Łazarz. Żywienie dojelitowe jest specjalistycznym żywieniem (medycznym), przez zgłębnik bezpośrednio do żołądka lub jelita, przeznaczone dla pacjentów: – którzy nie mogą odżywiać się drogą tradycyjną, czyli doustną, – borykających się z trudnościami w przełykaniu, – z niedrożnością górnego odcinka przewodu pokarmowego, – chorych nieprzytomnych. Specjalistyczne diety do żywienia dojelitowego dostarczają wszystkich składników odżywczych (np. białko, energia, witaminy), niezbędnych dla funkcjonowania organizmu człowieka. Żywienie dojelitowe ma bardzo szerokie zastosowanie i nie ogranicza się do konkretnej jednostki chorobowej czy wieku – obejmujemy nim zarówno niemowlęta, dzieci, osoby młode, w średnim wieku czy starsze. Może być stosowane przez określony czas, a gdy jest to konieczne, nawet do końca życia. Z żywienia dojelitowego korzystają pacjenci aktywni, ale też ci leżący, wymagający stałej opieki. W swojej pracy mam styczność głównie z dziećmi i wiem, że zastosowany zgłębnik nie stanowi dla nich przeszkody w zabawie, poznawaniu otoczenia, a także kluczowej dla nich rehabilitacji. Wręcz ją wspiera, ponieważ prawidłowo odżywiony organizm lepiej się rozwija. W przypadku, gdy chory nie wymaga hospitalizacji, żywienie odbywa się w warunkach domowych. To, co warunkuje wybór tej metody, to brak możliwości zaspokojenia drogą doustną zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze – tłumaczy prof. dr hab. n. med. Janusz Książyk. Kampania edukacyjna „Żywienie medyczne – Twoje posiłki w walce z chorobą”, zainicjowana w 2016 roku przez Nutricię Medyczną, ma na celu budowanie świadomości na temat żywienia medycznego jako integralnego elementu opieki zdrowotnej. Pierwsza edycja była poświęcona pacjentom onkologicznym, a druga dodatkowo osobom doświadczającym chorób neurologicznych. Edukacja w obu obszarach terapeutycznych jest kontynuowana. W drugiej połowie 2018 roku kampania została poszerzona o działania dotyczące żywienia dojelitowego (bezpośrednio do żołądka lub jelita) z uwzględnieniem różnych jednostek chorobowych, w których jest ono stosowane. Intencją zaplanowanych aktywności jest obalanie mitów na temat tej metody żywienia oraz szerzenie wiedzy o jej roli w procesie leczenia pacjentów, którzy nie mogą odżywiać się drogą doustną lub nie są w stanie pokryć poprzez tradycyjną dietę zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze. Na potrzeby edukacji w zakresie żywienia dojelitowego powstała strona internetowa na której można znaleźć praktyczne informacje, odpowiedzi na najbardziej nurtujące pytania oraz historie pacjentów i ich opiekunów. źródło: Zgodnie z danymi NFZ, problem w dostępie do świadczenia żywienia dojelitowego w warunkach domowych występuje w aż 13 województwach. Wyjątek stanowią województwa podkarpackie, śląskie oraz warmińsko-mazurskie, w których pacjenci przyjmowani są bez zbędnej zwłoki.
data publikacji: 06:56 ten tekst przeczytasz w 7 minut Marek Lichota, prezes Stowarzyszenia Apetyt na życie, od 11 lat jest na żywieniu pozajelitowym. W jego klatce piersiowej na stałe przymocowana jest gumowa rurka, za pomocą której w większości się odżywia. Co wieczór podłącza worek z mieszaniną żywieniową i przez 14 godzin "zjada" składniki odżywcze. Z Markiem rozmawiamy o tym, czy i jak bardzo żywienie pozajelitowe utrudnia życie. Archiwum prywatne / własne Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online 80 cm jelita "Najgorszy jest brak mobilności" Światełko w tunelu Choroba, której nie widać W ramach naszej kampanii "WybieramyPrawdę" przypominamy wybrane teksty Onetu, które wpłynęły na otaczającą nas rzeczywistość. W najbliższych miesiącach na stronie głównej będą prezentowane kolejne artykuły z serii. Ten tekst oryginalnie ukazał się w Onecie w grudniu 2019 r. Marek Lichota choruje na chorobę Leśniowskiego-Crohna. W wyniku zaostrzenia choroby przez kilka miesięcy przebywał w szpitalu. Schudł prawie 50 kg i ledwo uszedł z życiem Ratunkiem dla Marka było żywienie pozajelitowe. Żyje w ten sposób już 11 lat. Początki były bardzo trudne, a najgorszy był brak mobilności Marek postanowił wrócić do "normalnego" życia. Dzięki swojej determinacji odzyskał mobilność. Podróżuje, pracuje, opiekuje się dziećmi. Jest inspiracją dla kilkuset osób, które tak jak on "jedzą przez rurkę" w klatce piersiowej Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej 80 cm jelita Marek Lichota od 2002 roku choruje na chorobę Leśnowskiego-Crohna. Na pierwszym roku studiów, nie przeczuwając niczego złego, zgłosił się do lekarza z powodu bólu brzucha i biegunki. Z gabinetu wyszedł z diagnozą i informacją, że choroba będzie mu towarzyszyła do końca życia. Początkowo nie bardzo to do niego docierało. Choroba przebiegała spokojnie i można powiedzieć, że bezproblemowo. - Niestety to były tylko pozory. Poza jedną interwencją chirurgiczną w 2005 roku, prowadziłem w miarę normalne życie. Ożeniłem się i zostałem ojcem cudownej córeczki Julii. Niespodziewanie w 2008 roku choroba bardzo się zaostrzyła – opowiada Lichota. Doszło do masywnego krwotoku z jelit, przez co trafił na salę operacyjną. W krótkim czasie miał trzy operacje, podczas których wycinano mu kolejne odcinki jelita. Marek przeżył śmierć kliniczną, zakażenie sepsą. Kilka razy wydawało się, że nie przeżyje kolejnego dnia. Dzięki determinacji lekarzy, woli walki i wsparciu rodziny, wrócił do domu. Archiwum prywatne / Materiał prasowy - Niestety w wyniku operacji z ponad 8 m jelita zostało mi ok. 80 cm. Miałem wyłonioną stomię. Organizm był wyniszczony. Przy wzroście 187 cm ważyłem niespełna 48 kg. Byłem cieniem człowieka. Co z tego, że jadłem, jeśli mój organizm nie był w stanie przyswajać składników odżywczych. Przez brak właściwego wsparcia żywieniowego w warunkach szpitalnych i kolejne operacje, zostałem przykuty do łóżka na trzy miesiące, w efekcie czego straciłem większość mięśni i musiałem na nowo nauczyć się chodzić. "Najgorszy jest brak mobilności" Przed wyjściem ze szpitala Marek przeszedł na tzw. "żywienie pozajelitowe" i w ten sposób odżywia się już 11 lat. Żywienie pozajelitowe polega na tym, że do żyły głównej doprowadza się specjalny cewnik, przez który podaje się mieszaninę żywieniową. Kroplówka sączy się przez ok. 14-18 godzin na dobę. W tym czasie trzeba być do niej cały czas podłączonym. - Początki zdecydowanie nie należały do najłatwiejszych. Smutna prawda jest taka, że są jeszcze w Polsce lekarze, którzy wypisują pacjentów z bardzo krótkim jelitem do domu, nie zabezpieczając im wsparcia żywieniowego poza szpitalem. Skazują ich na dalsze wyniszczenie i w konsekwencji śmierć. Na szczęście w moim przypadku nikt nie myślał o tym, żeby to zrobić. Na miejsce w specjalistycznym ośrodku zajmującym się żywieniem pozajelitowym czekałem miesiąc. Zobacz też: Jak żywić pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna i innymi nieswoistymi zapaleniami jelit Żywienie pozajelitowe to procedura ratująca życie. Po wyjściu ze szpitala Marek przeniósł się do specjalistycznego ośrodka. Obecnie w Polsce jest ich 14. Tam przeszedł szkolenie, dzięki któremu mógł sam, w warunkach domowych korzystać z żywienia pozajelitowego. - Uczyłem się procedur związanych z opieką nad cewnikiem, zachowaniem aseptycznych zasad podłączania i odłączania preparatów żywieniowych i zmiany opatrunków. Jednocześnie dochodziłem do siebie po wcześniej przebytych operacjach, walczyłem z bólem i brakiem mobilności. To było najgorsze. Przed tym wszystkim byłem człowiekiem aktywnym, dużo pracowałem. Miałem też dwuletnią córkę, z którą chciałem spędzać czas. Nie było łatwo – opowiada. Światełko w tunelu Marek wrócił do domu, ale jego życie toczyło się wokół stojaka z kroplówką. Każda zmiana worka musiała odbywać się w określonych warunkach, rutyna mogła sprawić, że coś pójdzie nie tak i dojdzie do zakażenia. Przez rok uczył się akceptować sytuację, w której się znalazł. Jego codzienność bardziej przypominała wegetację niż prawdziwe życie. Po półtora roku pojawiło się światełko w tunelu. Archiwum prywatne / Własne - Kolejna operacja, która miała mi przywrócić ciągłość jelit, zakończyła się sukcesem. To dało mi dodatkową motywację do walki o odzyskanie swojego życia. W ciągu sześciu miesięcy udało mi się przytyć 10 kg. Od tego czasu postanowiłem, że w maksymalnym możliwym stopniu będę się starał żyć "normalnie" tak, by żywienie pozajelitowe nie ograniczało moich planów i nie zakłócało życia mojej rodziny. Oprócz żywienia pozajelitowego odżywiam się też jak każdy inny człowiek – doustnie. Z tym że muszę się wspomagać, bo niewiele składników odżywczych z tej zwykłej diety wchłania się do organizmu – tłumaczy Marek. Największym problemem był brak mobilności. Przywiązanie do stojaka na kroplówkę rodziło wiele niedogodności. Każdy próg w domu i wąskie przejście były przeszkodami. Kroplówka uniemożliwiała też normalną zabawę z córką, spotkania z przyjaciółmi na mieście i inne czynności, które dla zdrowego człowieka są normą. Po wielu poszukiwaniach w internecie Marek natrafił na przenośne pompy do żywienia pozajelitowego. Wyglądają jak plecak, gwarantują stałą podaż preparatów niezależnie od pozycji i miejsca pobytu, są bardziej precyzyjne i co najważniejsze – zapewniają mobilność. - To był prawdziwy przełom. Przenośne pompy nie są refundowane, sam musiałem taką kupić. Nie żałuję ani złotówki. Dzięki niej mogłem wrócić do normalnego życia. Odbieram dzieci ze szkoły – w trakcie mojej choroby drugi raz zostałem ojcem, pracuję, działam w organizacji "Apetyt na życie", podróżuję. Nie mam już tego poczucia, że przez moją chorobę moja rodzina coś traci – opowiada Marek. Choroba, której nie widać Patrząc na Marka, trudno na pierwszy rzut oka dostrzec, że jest chory. Jak sam o sobie mówi, jest blisko 40-letnim pozytywnie nastawionym do życia facetem z kochającą rodziną, a choroba go nie definiuje. Jest niewidoczna, ale to nie znaczy, że jej nie ma. - Komplikacje spowodowane chorobą Leśniowskiego-Crohna i przeprowadzone operacje doprowadziły do niepełnosprawności i niewydolności niektórych organów, w szczególności układu pokarmowego. Trudno jest w towarzystwie mówić o problemach związanych z jelitami. Często brzydko pachną, zmuszają do wizyt w toalecie, przez co są tematem tabu. Zobacz też: Refundacja, z której pacjenci nie korzystają. Skutkiem jest niedożywienie i wyniszczenie organizmu Żywienie pozajelitowe, choć może się wydawać w przypadku Marka "zbawieniem", nie jest do końca tak dobre. Zapewnia co prawda składniki odżywcze niezbędne do życia i funkcjonowania, ale znacznie obciąża wątrobę i nerki, a w przyszłości może prowadzić do niewydolności tych organów. Na ten moment nie ma jednak skuteczniejszej terapii. Archiwum prywatne / Własne - Życie na żywieniu często wymaga ode mnie i mojej rodziny wiele wysiłku i organizacji. Niejednokrotnie jest okupione bólem i dyskomfortem związanym z objawami towarzyszącej mi choroby Leśniowskiego-Crohna. Podróżowanie w moim stanie nie jest łatwe, ale nie jest też niemożliwe. Co prawda na kilkudniowy wyjazd zabieram więcej toreb niż normalnie, często też muszę dopełnić jakichś formalności związanych z przewozem sprzętu medycznego, ale każda udana wycieczka daje ogrom satysfakcji – opowiada Marek. Marek przekonuje, że żywienie pozajelitowe nie musi być końcem świata. Kiedy on uczył się żyć, niewiele było informacji na temat "życia na żywieniu". Czytał o zagranicznych pacjentach, którzy pokazywali, jak wygląda ich życie. Zainspirowany założył stowarzyszenie "Apetyt na życie", które zrzesza nie tylko osoby na żywieniu pozajelitowym, ale też ich rodziny i bliskich. - Dzielimy się tam informacjami, historiami pacjentów i pomagamy osobom, które zaczynają dopiero swoją przygodę z żywieniem pozajelitowym. Nasze motto to "bo w Apetycie – kochamy życie" - kończy Marek. Więcej na temat działalności stowarzyszenia można przeczytać na stronie internetowej i na profilu na Facebooku. Redakcja poleca: Jak żywić pacjenta w okresie przed i po operacji? Pacjenci onkologiczni w Polsce wciąż z niedostatecznym żywieniem medycznym. "Czas dogonić Europę" Co piąty chory na raka umiera z wyniszczenia Przez długi czas nie mogłeś znaleźć przyczyny swoich dolegliwości? Chcesz nam opowiedzieć swoją historię lub zwrócić uwagę na powszechny problem zdrowotny? Napisz na adres listy@ #RazemMożemyWięcej Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. żywienie pozajelitowe Choroba Leśniowskiego-Crohna Żywienie pozajelitowe Czy wiesz, co zostało uznane przez medycynę za jedno z najważniejszych odkryć zaraz po antybiotykach, zastosowaniu antyseptyki i znieczuleń? Mało kto potrafi... Kapsułka z igłą do połknięcia zamiast zastrzyku. Przełom w leczeniu wielu chorób Naukowcy we współpracy z lekarzami i przedstawicielami firmy farmaceutycznej pracują nad specjalną kapsułką, która wykona iniekcję wewnątrz żołądka pacjenta. Może... Małgorzata Krajewska Zielony stolec - przyczyny przebarwień kału Zielony stolec zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych nie należy do normalnych objawów. Zanim jednak zaczniesz się niepokoić nienaturalnym kolorem stolca,... Monika Wasilonek Asamax Asamax to tabletki dojelitowe, w skład których wchodzi substancja czynna mesalazyna, wywierająca bezpośrednie działanie przeciwzapalne. Tabletki dojelitowe Asamax... Jak żywić pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna i innymi nieswoistymi zapaleniami jelit Jedną z chorób niosących ze sobą ryzyko niedożywienia jest choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG), które stanowią grupę... Nutramil Complex | Materiał prasowy Kolonoskopia - jak przygotować się do zabiegu? [WYJAŚNIAMY] Kolonoskopia jest bardzo ważnym badaniem wykonywanym w profilaktyce raka. Nowotwór jelita grubego często rozwija się przez długi czas nie dając żadnych objawów.... Halina Pilonis
Żywienie dojelitowe dzieci w warunkach domowych – 6 lat doświadczeń klinicznych Department of Gastroenterology, Hepatology, Feeding Disorders and Pediatrics, The Children’s Memorial Health Institute, Warsaw
Czasem słyszymy, że komuś z uwagi na stan zdrowia, lekarz zalecił odżywianie dojelitowe w domu. O co chodzi? Przecież jak jemy pokarmy, to trafiają one do jelit. Żywienie dojelitowe jednak, to taka metoda podaży pokarmu, która odbywa się bezpośrednio do wybranego odcinka przewodu pokarmowego, za pomocą specjalnie wytworzonego dojścia, np. jejunostomia, gastrostomia, czy PEG. Czym są te „dojścia”? O tym także poniżej… Fot. Depositphotos Żywieniem dojelitowym w warunkach domowych obejmowane są osoby, które z różnorakich przyczyn nie mogą przyjmować pokarmów drogą naturalną, czyli doustną. Przykładowo mogą to być choroby przełyku, niemożność połykania, choroby układu nerwowego (po udarze, stwardnienie zanikowe boczne, miastenia, choroba Alzheimera, Parkinsona, polineuropatie), czy wreszcie nowotwory, choroby zapalne jelit oraz terminalne stadia chorób (ludzie przebywający w hospicjach). Co istotne, takie żywienie w domu, mogą otrzymać osoby, które już nie wymagają hospitalizacji i całodobowej specjalistycznej obserwacji. Żywienie dojelitowe może być częściowe lub całkowite. W celu utrzymania prawidłowego stanu odżywienia najczęściej zaleca się stosowanie mieszanin tłuszczów, białek, węglowodanów, witamin i pierwiastków. PEG, gastrostomia, jejunostomia Aby móc dostarczyć substancje odżywcze, konieczne jest wyłonienie sztucznego dostępu do jelit. Gastrostomia to wytworzenie przetoki, czyli połączenia żołądka ze środowiskiem zewnętrznym. Klasycznie odbywa się drogą operacji chirurgicznej. PEG, to przezskórna endoskopowa gastrostomia, czyli specjalne połączenie żołądka ze środowiskiem zewnętrznym za pomocą drenu silikonowego lub poliuretanowego przez powłoki skórne, wykonywane pod kontrolą endoskopu. Jejunostomia to wytworzenie przetoki pomiędzy jelitem czczym a powłokami skórnymi. Do tych przetok odżywczych bezpośrednio podawane są mieszanki żywieniowe, jak również płyny. Przetoki wymagają troskliwej pielęgnacji. Co podajemy przez przetoki odżywcze? Do przetoki odżywczej mogą być podawane pokarmy zmiksowane, gotowane przez pacjenta lub jego opiekuna lub gotowe preparaty diety przemysłowej. Wykazano iż najlepszymi i najbardziej wartościowymi są diety przemysłowe, ponieważ w nich jesteśmy w stanie dokładnie określić kaloryczność i ilość substancji odżywczych. Co zapewnia zespół zajmujący się żywieniem dojelitowym w domu? Zanim pacjent będzie odżywiany pozajelitowo w domu, musi być przeszkolony z tego zakresu, podobnie jak jego opiekunowie, rodzina. Lekarz dobiera właściwy dla osoby program leczenia. Poza tym zespół domowego leczenia dojelitowego pozostaje w stałym kontakcie ze swoim pacjentem. Żywienie dojelitowe w warunkach domowych prowadzą specjalistyczne ośrodki, które zapewniają pacjentom całościową opiekę. Opieka ta obejmuje: przygotowanie chorego do leczenia w warunkach domowych (przeszkolenie chorego lub opiekuna w zakresie zasad leczenia); dobranie odpowiedniego programu leczenia zapewniającego stabilny stan metaboliczny chorego; zapewnienie ciągłego kontaktu z chorym; program badań kontrolnych; program wizyt kontrolnych, obejmujący badanie lekarskie, wypisanie recepty, pobranie krwi, ocenę stanu odżywienie oraz wypełnienie karty kontrolnej przebiegu leczenia (średnio 1 raz na 2 miesiące); dostarczanie preparatów, sprzętu i niezbędnych środków opatrunkowych do domu chorego hospitalizację w przypadku podejrzenia lub wystąpienia powikłań oraz innych wskazań, wymagających leczenia szpitalnego. (na podstawie Bezpłatne żywienie dojelitowe w domu Aby pacjent mógł skorzystać z bezpłatnego żywienia dojelitowego w warunkach domowych musi posiadać: sztuczny dostęp do przewodu pokarmowego (sonda, gastrostomia, jejunostomia); skierowanie do leczenia żywieniowego w warunkach domowych wystawione przez lekarza z oddziału szpitalnego, na którym przebywał; informację na karcie wypisowej dotyczącą dalszego leczenia żywieniowego (dietami przemysłowymi) przewód pokarmowy sprawny na tyle, aby możliwe było podanie co najmniej 1000 kcal drogą przewodu pokarmowego (lub co najmniej 50% dziennego zapotrzebowania energetycznego u dzieci). (na podstawie Krok po kroku – jak załatwić żywienie dojelitowe? 1. Zorientować się gdzie w naszym rejonie znajduje się ośrodek żywienia dojelitowego (wykaz znajduje się w NFZ lub na stronie 2. Dostarczyć do ośrodka żywieniowego kartę informacyjną ze szpitala z kwalifikacją do żywienia pozajelitowego, oczywiście po założeniu gastrostomii lub PEG-a. 3. Specjaliści z ośrodka dobierają właściwy program żywienia. 4. Zespół zajmujący się leczeniem żywieniowym, regularnie odwiedza pacjenta. Wszelkie odżywki i preparaty dietetyczne są dostarczane bezpośrednio do domu, po złożeniu zamówienia. Odbywa się to podczas comiesięcznych rozmów telefonicznych pracowników zespołu z członkiem rodziny. Nie ma problemów z brakami, czy dostarczeniem takich preparatów. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Frtx6.
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/382
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/373
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/245
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/32
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/392
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/242
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/201
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/193
  • 9a6f8c5lsg.pages.dev/252

    • żywienie dojelitowe w warunkach domowych forum